‘Praat met elkaar.’ De rebelse orthodoxe rabbijn Lody van de Kamp (72) wil dat moslims en joden elkaar beter begrijpen. Doden herdenken betekent leren van de geschiedenis. ‘Vijandigheid ontstaat doordat we elkaar niet kennen.’

Radicaal-rechts is populair in het ooit zo communistische Oost-Groningen. Daaraan ligt grote frustratie ten grondslag. Door de kloof tussen arm en rijk? De politiek blinkt uit in onvermogen. ‘In Den Haag schuddebuiken ze van het lachen: heb je weer zo’n gemeente uit Oost-Groningen.’

Het thema ‘Vrouwen, Vrede en Veiligheid’ van VN-Resolutie 1325 heeft nergens de hoogste prioriteit, omdat mannen wereldwijd nog steeds meer macht hebben dan vrouwen. Maar minister en D66-lijsttrekker Sigrid Kaag merkt dat vooral jonge mensen een andere wereld voorstaan. ‘Er is een nieuwe lente.’

Nergens wordt zoveel seksueel geweld gepleegd als in de Democratische Republiek Congo. En in het grondstoffenrijke land krijgen niet de daders maar de slachtoffers een stigma. Het misbruik gedijt bij geheimhouding. Maar sommigen durven het stilzwijgen te doorbreken.

Celia Umenza en Norka Ortiz vechten voor de rechten van de Nasa en de Wayuu, de inheemse volken in Colombia waartoe ze behoren. ‘Voor ons hoort de strijd er altijd bij.’

Ja, ze wordt bedreigd. Ja, oudere mannen in Soedan hebben moeite met haar. Maar Hala al-Karib wanhoopt niet. Ze ziet dat vrouwen én jongeren in de Hoorn van Afrika rijp zijn voor verandering. ‘De zachte krachten winnen terrein.’

Bijna vijf jaar duurt de oorlog in Jemen al. Volgens activisten kan er pas een eind aan komen als vrouwen aan de onderhandelingen mogen deelnemen. ‘De oorlog heeft voor ons ook ramen geopend’.

Al jaren onderzoekt schrijver en documentairemaker Marion Bloem haar Indische identiteit. Inmiddels wil ze niet meer Indisch genoemd worden. ‘Er bestaat geen Indische cultuur.’

Toen hij doorhad dat de verrechtsing van Nederland niet vanzelf ophield, besloot migrantenzoon Cemil Yilmaz dit te beïnvloeden. ‘Míjn manier? Zet populistisch en extreem-rechts in al hun lelijkheid in het volle licht en zaag hun verhaal door.’

Dominic Boot was ooit een meedogenloze directeur in dienst van het grootkapitaal, maar zijn hart lag altijd al ergens anders. In de Haagse Schilderswijk gaf hij les aan mensen met een migranten- en vluchtelingenachtergrond. ‘Als je één ding over mij kunt zeggen, is het dat ik de milieus onderzoek waar ik niet bij hoor.’

De Armeense Ara Halici maakte een voorstelling rond de genocide van 1915. Niet om mensen ervan te overtuigen dat sprake was van een geplande volkerenmoord. Het was niet een verhaal over genocide, maar over vriendschap en broederschap.

Chantal Suissa-Runne zette Younite op, is bestuurslid van de Liberaal Joodse Gemeente en is betrokken bij verbindingsinitiatieven tussen bijvoorbeeld joden en moslims. Dan ben je al gauw een Gutmensch, maar dat deert haar niet.

Hoe donkerder de huid, hoe lager in rang. Zo heeft Babah Tarawally Nederland leren kennen. Hij werd actief in de anti-racismebeweging. Maar ook daar treft hij zwart-witdenken aan.

‘Misschien is onze houding natuurlijker dan je zou denken.’ Eddy Hekman schreef een boek met de geliefde van zijn dochter – die haar vermoordde. Hij zoekt hem samen met zijn vrouw op in de tbs-kliniek, met z’n drieën ‘praten, huilen of lachen’ ze.