Bijna vijf jaar duurt de oorlog in Jemen al. Volgens activisten kan er pas een eind aan komen als vrouwen aan de onderhandelingen mogen deelnemen. ‘De oorlog heeft voor ons ook ramen geopend’.

Al jaren onderzoekt schrijver en documentairemaker Marion Bloem haar Indische identiteit. Inmiddels wil ze niet meer Indisch genoemd worden. ‘Er bestaat geen Indische cultuur.’

Toen hij doorhad dat de verrechtsing van Nederland niet vanzelf ophield, besloot migrantenzoon Cemil Yilmaz dit te beïnvloeden. ‘Míjn manier? Zet populistisch en extreem-rechts in al hun lelijkheid in het volle licht en zaag hun verhaal door.’

Dominic Boot was ooit een meedogenloze directeur in dienst van het grootkapitaal, maar zijn hart lag altijd al ergens anders. In de Haagse Schilderswijk gaf hij les aan mensen met een migranten- en vluchtelingenachtergrond. ‘Als je één ding over mij kunt zeggen, is het dat ik de milieus onderzoek waar ik niet bij hoor.’

De Armeense Ara Halici maakte een voorstelling rond de genocide van 1915. Niet om mensen ervan te overtuigen dat sprake was van een geplande volkerenmoord. Het was niet een verhaal over genocide, maar over vriendschap en broederschap.

Chantal Suissa-Runne zette Younite op, is bestuurslid van de Liberaal Joodse Gemeente en is betrokken bij verbindingsinitiatieven tussen bijvoorbeeld joden en moslims. Dan ben je al gauw een Gutmensch, maar dat deert haar niet.

Hoe donkerder de huid, hoe lager in rang. Zo heeft Babah Tarawally Nederland leren kennen. Hij werd actief in de anti-racismebeweging. Maar ook daar treft hij zwart-witdenken aan.

‘Misschien is onze houding natuurlijker dan je zou denken.’ Eddy Hekman schreef een boek met de geliefde van zijn dochter – die haar vermoordde. Hij zoekt hem samen met zijn vrouw op in de tbs-kliniek, met z’n drieën ‘praten, huilen of lachen’ ze.

Hoe kun je commerciële reclame bedrijven en tegelijkertijd de wereld verbeteren? Met hulp van een digitale erotische robot? Mark Woerde vindt dat al dat reclamegeld heel goed kan worden ingezet voor een hoger doel. En hij krijgt steeds meer mensen en bedrijven mee.

Als jonge indiaan kwam Reinier Artist in de westerse wereld terecht. De afgelopen jaren begrijpt hij waarom: meer dan ooit is het tijd dat het Westen leert van de indiaanse filosofie – en hij zal vertellen.

Samen met 104 andere leerlingen en vijf leraren werd Geert Kruit in 1977 gegijzeld in zijn school in Bovensmilde. Hij vergeeft de Molukse gijzelnemers als ze hun fouten inzien. ‘Weet je wat vrijheid is? In het voorjaar kunnen genieten van de bomen die uitlopen.’

Dat Cihan Tekeli als moslim bij de Anne Frank Stichting werkt, vinden anderen misschien raar, hijzelf vindt het doodnormaal. Want wát iemand is, maakt geen verschil. ‘Onzindiscussie.’

De zorg is te veel in hokjes verdeeld: je hebt de ouderen, de zieken, de gehandicapten, de eenzamen. Er zijn geen dwarsverbanden. In een verzorgingshuis in Deventer wonen studenten en ouderen bij elkaar. ‘Er is hier een enorme wederkerigheid.’

Wim Eickholt vond zichzelf na tegenspoed en buitensporig drankgebruik half verlamd terug in de straten van Utrecht, maar binnen een jaar was hij weer uit de goot. Nu is hij dé ervaringsdeskundige dakloosheid.

Binnen twee maanden reisde de Eritrese vluchteling Ftsum Abraham naar Nederland, waar hij een bovenwoning in het Friese Ferwert toegewezen kreeg. Het contact met de mede-dorpsbewoners verloopt wat lastig: Fries leert hij niet op de inburgeringscursus.