Zeven jaar lang, van 1915 tot 1922, was de veelzijdige schrijver Frederik van Eeden redacteur van De Groene Amsterdammer. Zeven jaar vol conflicten en polemieken. Over nationalisme, antisemitisme en katholicisme. Jan Fontijn wijdde er in zijn biografie van Van Eeden, waarvan volgende week deel 2 verschijnt, een heel hoofdstuk aan Jan Fontijn, Trots verbrijzeld. Het leven van Frederik van Eeden vanaf 1901. Uitgeverij Querido. Op 19 april wordt in De Rode Hoed te Amsterdam het eerste exemplaar uitgereikt aan Huib Drion. OP 1 JANUARI 1915 werd Van Eeden redacteur van het befaamde weekblad De Amsterdammer, beter bekend als De Groene. Het blad, tot 1907 door Johannes de Koo geleid, was in de jaren daarna onder de redactie van Henri Wiessing snel linkser geworden. Dit was ten koste gegaan van de relatie tussen Wiessing en de uitgever Van Holkema & Warendorf en in 1914 werd Wiessing ontslagen. In de herfst van 1914 werd een geheel nieuwe redactie samengesteld. Wiessing zou later over zijn opvolgers schamper schrijven als ‘het professorengezelschap’. Hiermee doelde hij op de hoogleraren J. A. van Hamel, G. W. Kernkamp en Hajo Brugmans. Hun weekblad typeerde hij als de ‘trekpleister van de grachten-bourgeoisie’. Wiessing richtte een concurrerend blad op, De Nieuwe Amsterdammer.