Cookies op groene.nl

Groene.nl gebruikt cookies om het websitegebruik geanonimiseerd te analyseren en noodzakelijke functionaliteiten zoals inloggen mogelijk te maken. Groene.nl gebruikt geen cookies voor advertenties en deelt geen informatie met adverteerders of social media platformen. Meer informatie is beschikbaar in onze privacy- en cookieverklaring.

Sluiten

  • Weekblad
  • Eerdere edities
  • Zoeken
  • Abonneren
  • Agenda
  • Over De Groene
  • Mijn Groene
  • Inloggen
  • Onderzoek
  • Essay
  • Dichters & Denkers
  • Kunst & Cultuur
  • Data & Debat
  • Columns
  • Luisterverhalen
  • Podcast
  • De Filmclub
  • Het beste over
  • Cartoons
  • Klavers
  • Webwinkel
  • Adverteren
  • Service & Bezorging
  • Archief 1877–1940

  • Weekblad
  • Abonneren
  • Mijn Groene
  • Zoeken
  • Menu
  • Extra artikelen
  • Opnieuw actueel
  • Mijn selectie
  • Leesgeschiedenis
  • Leeslijst
  • Filmclub
  • Agenda
  • Klavers
  • Nieuwsbrieven
  • Uw gegevens
  • Abonnement
  • Uitloggen

auteur

Kurt Weis

De religie van de coubertin olympische cult

De dagen der aanbidding zijn weer aangebroken. Ere zij de God der Olympiers. Want Pierre de Coubertin heeft gelijk gekregen. De Olympische Spelen zijn een religie geworden. Een burgerlijk-nationalistische godsdienst. Of gaat het gewoon om de Mammon? PRIESTERS MOESTEN ZIJ zijn, zweetovergoten symbolen van een nieuwe, atletische religie. Zo luidde het decreet van Pierre de Coubertin (1863-1937), de stichter van de monderne Olympische Spelen. Het begrip religio atletae was hem in de mond bestorven. In zijn radiotoespraken aan de vooravond van de Olympische Spelen van 1936 zei hij het heel duidelijk: ‘Het primaire en meest wezenlijke kenmerk van de nieuwe Olympische gedachte is haar religieuze karakter.’

Kurt Weis, 24 juli 1996

De Groene Amsterdammer

Onafhankelijk weekblad sinds 1877

  • home
  • deze week
  • zoeken
  • abonneren
  • donatie
  • over
  • service