Maartje Smits vormde een groepje met haar konijn - tot de baby kwam.

‘Kon ik de brandkraan maar opendraaien en het hele lokaal, met alle studenten daarin, in één moeite schoonspuiten.’

In This Is Holland, een vliegsimulator in Amsterdam, is niets wat het lijkt.

Iemand had Maartje Smits voor Moederdag een ‘lipomassage’ cadeau gedaan. Maar wie? En waarom?

Ga je voor de schoonheid van de beschouwing of die van de ervaring?

Bijenhouden was nog nooit zo simpel en zo ‘easy on the bees’. Honing oogsten zonder de bijen te verstoren, maar door gewoon de kraan open te draaien.

Maartje Smits werd door twee Syrische jongens geholpen het met thuisbrengen van haar kinderen. Hoe kan ze met de jongens praten zonder ze in een slachtofferrol te duwen? ‘What’s the weather like in Syria?’

Als blinde mensen leren fietsen kunnen vrouwen toch zeker ook wel ICT’er worden?

Op vakantie een week lang ‘off the grid’ leven, ter compensatie van de vlucht?

Soms is het werk van een andere kunstenaar zo indrukwekkend dat je er zelf volledig van blokkeert. Maartje Smits ervoer het tijdens het lezen van Catherine Poulains Open zee.

Hoe zou het voelen om in een kringloopwinkel tegen je eigen werk aan te lopen?

Een lome donderdagmiddag in het Rijksmuseum. Het is aangenaam warm binnen, van de storm buiten is weinig te merken.

Wat is het nut van opgelegde beperkingen, zoals schrijven zonder bijvoeglijk naamwoorden? Over hoe een beperking de creativiteit kan aanwakkeren, of juist niet.

‘Een tuin is de spiegel van de ziel,’ leerde Maartje Smits toen ze in een woongroep woonde en in de tuincommissie samenwerkte met ‘de Tuinnazi’.

Waarom vallen volwassen mensen zo zelden? Misschien omdat we zo weinig rennen. Op het station zie je gehaaste reizigers soms snelwandelen, gegeneerd alsof ze nodig naar de wc moeten.