De moderne psychiater analyseert de geestelijke noden van onze samenleving en houdt ons voor: of het nou corona is, kanker, overgewicht, depressie of armoede, als autonoom individu is al je ongeluk terug te voeren op je eigen keuzes.

Bijna vier miljoen mensen hebben inmiddels de poeptest op de bus gedaan om te laten onderzoeken of ze mogelijk darmkanker hebben. Preventie en vroege opsporing is de inzet van de nationale screening. Maar tegen welke prijs? En hoe nuttig is het?

Door ons voor elke pietluttigheid aan te sluiten op internet – je fiets moet immers kunnen praten met je stofzuiger – vergroten we willens en wetens onze onveiligheid. Binnenkort gooien we ook ons denken op het net.

Braintraining maakt mensen succesvoller en gezonder, beloven zowel serieuze wetenschappers als charlatans. De kritiek op dit we-zijn-ons-brein-denken neemt echter toe.

‘Voorkomen is beter dan genezen, maar bij mij is voorkomen de ziekte.’ Met niet-perfectie kan Menno Oosterhoff niet leven. Om de onrust te bezweren moet hij bepaalde handelingen verrichten. Een vorm van moeten die alleen de mens met een dwangstoornis kent.

De DSM, hét handboek voor de psychiatrie, ligt zwaar onder vuur. Het zou normaal gedrag medicaliseren. Maar valt dat de makers, of de gebruikers te verwijten?

De DSM-5 kan beter gebruikt worden als telefoonboek, meent de Vlaamse psychotherapeut Stijn Vanheule. ‘In plaats van het etiket ADHD op een kind te plakken, is het zinvoller om zijn probleemgedragingen in kaart te brengen.’