In Hunger beschrijft Roxane Gay hoe ze zich ondanks haar obese verschijning vrij wil voelen om te zijn wie ze is. Met haar lichaam als inzet voert ze haar strijd. Vet is een vorm van rebellie.

De dood verdient geen applaus, vond schrijver Boudewijn Büch. Toch vieren wij de dood en ander noodlot alsof het als geroepen komt. Zodat wij helden kunnen worden.

De wereld is geheel doorgefeminiseerd – en de wasmachine en de pil hebben de vrouw dik en lelijk gemaakt. De man is vervreemd van zijn wezen, zijn wortels en zijn waarde. Gelukkig beginnen ze zich te roeren, de neomasculienen. ‘Geen diersoort zo wreed als de jonge vrouw.’