Al die handen in eigen boezem – de bedoelingen zijn goed, maar helpen ze institutioneel racisme ook aan te pakken?

Nee, deze mensen blijven niet kalm en gaan niet gewoon door, deze mensen streven een radicale verandering na: een samenleving zonder racisme.

Probeer eens een vrouwelijk filmpersonage te noemen van wie het verhaal niet wordt bepaald door de liefde. Lukt je niet.

In de anderhalvemetersamenleving zijn aanraking en verbondenheid de nieuwe luxe.

Wat zijn we allemaal fijn met elkaar verbonden, volgens de reclames. Toch blijft de huidhonger.

Harvey Weinstein gaat de gevangenis in en de memoires van Woody Allen worden niet uitgegeven. De verdienste van MeToo? Of speelt hier iets anders?

Slachtoffers, haters en trollen… misschien moeten we op de sociale media wat meer gaan uitzoomen?

In Mens/onmens geeft Bas Heijne een gedegen analyse van de huidige maatschappij, waarin de gemeenschapszin steeds verder afkalft. Maar niet één keer valt het woord ‘neoliberalisme’.

Wonderlijk, die aanname dat je als kunstenaar geëngageerde kunst kunt maken. Vaak zitten borstklopperij en goede bedoelingen in de weg.

De natuur zal ons altijd de baas blijven. Daar helpt geen Li Ziqi-lief aan.

Welk boek deed ons schaterlachen? Welk boek verbaasde ons, dwong respect af, of hielden we angstvallig voor onszelf, om het nu alsnog te noemen? Dit zijn de boeken die de recensenten van De Groene het meest bijbleven.

Op televisie verschijnen steeds meer series over de escortwereld. Een gedroomde escortwereld.

Wat is het toch dat kinderen doet kijken naar kinderen die speelgoed uitpakken? Het heeft met porno te maken, dat sowieso.