Hij zit liever aan de Oranjerivier dan aan de Seine, maar dan wel met Heinrich Böll. Dichter Alfred Schaffer was intens gelukkig toen hij het lange podcastgedicht over zijn moeder schreef.

Antropoloog Sinan Çankaya zou het liefst met Meursault uit Camus’ De vreemdeling dineren aan de Seine en met hem in gesprek gaan over de absurditeit van het leven. Over de Centrumpartij, raciale categorieën en het jaar 2120. Çankaya’s literaire debuut Mijn ontelbare identiteiten verscheen in mei.

Sana Valiulina zou graag een anonieme dichter zijn geweest in de Griekse oudheid en noemt De geniale vriendin van Elena Ferrante geen literatuur, maar een commercieel project. Haar boek Een wolf bij zijn oren pakken verscheen in mei.

Volgens Maurits de Bruijn moet de witte mannelijke literaire canon de schop en zouden we ons moeten richten op de te grote groep onderschatte schrijvers. Zijn boek Ook mijn Holocaust verscheen in mei.

Anne van Veen zou het liefst een goed gesprek willen voeren met Mrs Dalloway en ze zou haar ‘guilty pleasure’ Een schitterend gebrek van Arthur Japin graag zelf geschreven willen hebben. Van Veens tweede roman Iets te vieren verscheen in april.