Michael Zeeman, Verhoudingen. Uitgeverij De Bezige Bij, 64 blz., f34,50 ER ZIJN VAN die dichtregels waar ik het onmiddellijk nogal moeilijk mee heb. Bijvoorbeeld: ‘Laat mij verdwijnen in dit beeld/ zoals het beeld mijn ogen slorpen laat.’ Gadverdamme, denk ik meteen, slorpende ogen! Ik begrijp natuurlijk heel goed dat ik dat slorpen hier wat meer overdrachtelijk moet begrijpen, meer in de zin van gulzig kijken of zoiets. En inderdaad is er in de regel die op deze twee volgt sprake van gulzigheid. Maar ik kan er niets aan doen, ik zie ogen voor me die slorpen: van die vochtige open gaten waardoor van alles naar binnen wordt gezogen. En erger nog: ik hoor het ook, die nattige smakgeluiden van de oogleden. Jakkes.