De recente virtuele EU-top, de eerste grote clash tussen de verschillende kampen als het gaat om de vormgeving van het herstelfonds en de begroting, stak de ‘gematigde’ toon van Mark Rutte af tegen de daadkracht van Angela Merkel.

Je geeft landen die al diep in de schulden zitten ‘stenen in plaats van brood’ als je ze nieuwe leningen aanbiedt, verdedigde Schäuble het initiatief voor een coronaherstelfonds. De poseurs der gestrengheid waren met stomheid geslagen.

Weinig zo schaars in de politiek als ideeën, weinig zo overvloedig als stevige reacties. Zelf denken en een idee uitwerken is nu eenmaal zoveel moeilijker dan zeggen wat je niet wil.

Sinds de publicatie van een vreemd zinderende liefdesbrief vorige week, blijkt dat Europese solidariteit alleen kan doorgaan indien er een nieuw Europees verdrag komt.

De president heeft zijn landgenoten iets te bewijzen: dat hij niet van Noord-Europa is. Dat lukt slecht. De Fransen geloven hem niet.

Met de coronacrisis is de crisis in het onderling vertrouwen van de eurolanden vol in het licht komen te staan. Eerlijkheid over de geschiedenis van de muntunie kan het begin zijn van de oplossing.

Hoe kunnen we de open samenlevingen van de eurozone bij elkaar en fit houden, zonder de dwingende eenvormigheid van een politieke unie?

In het aloude conflict tussen (individuele) veiligheid en (sociale) samenwerking prevaleert weer vaker het eerste, en de kortetermijnbevrediging die dat in de hand werkt.

Het schuilgedrag van de EU-lidstaten leidt tot een steeds wredere werkelijkheid. En hoe langer dit schuilen doorgaat, hoe kwetsbaarder ook de binnenwereld van de lidstaten en hun eigen, nationale burgerschap zal worden.

De EU-begroting wordt door Duitsland gered; deze gang van zaken heeft een keerzijde. Niet zozeer vanwege het geld, maar vooral omdat vrienden die je koopt geen echte vrienden zijn.

De VVD en het CDA in Noord-Brabant willen samen met FvD een coalitie vormen om de provincie te besturen. Dit ‘meebewegen’ van verschillende politieke krachten vindt plaats in heel Europa. Een beweging zo verwoestend dat zij eerder het ‘oude Europa’ deed verdwijnen.

Merkel maakt zich grote zorgen. ‘Europa bevindt zich niet langer in het centrum van de wereld’ en moet nu zelf een ‘geopolitieke positie’ vinden.

De ‘geopolitieke Commissie’ van Von der Leyen is al ontmaskerd voordat zij begonnen is: ceci n’est pas une géopolitique.

Als Poetin ergens een meester in is, dan is het wel in het creëren van licht tussen afspraken en realiteit. Hij heerst in de schemer.

Volgens Tusk is één kwestie allesbepalend voor de toekomst van Europa. Dat is niet de euro, niet de migratie en niet de Brexit, maar Rusland.