Cookies op groene.nl

Groene.nl gebruikt cookies om het websitegebruik geanonimiseerd te analyseren en noodzakelijke functionaliteiten zoals inloggen mogelijk te maken. Groene.nl gebruikt geen cookies voor advertenties en deelt geen informatie met adverteerders of social media platformen. Meer informatie is beschikbaar in onze privacy- en cookieverklaring.

Sluiten

  • Weekblad
  • Eerdere edities
  • Zoeken
  • Abonneren
  • Agenda
  • Over De Groene
  • Mijn Groene
  • Inloggen
  • Onderzoek
  • Essay
  • Dichters & Denkers
  • Kunst & Cultuur
  • Data & Debat
  • Columns
  • Luisterverhalen
  • Podcast
  • De Filmclub
  • Het beste over
  • Cartoons
  • Klavers
  • Webwinkel
  • Adverteren
  • Service & Bezorging
  • Archief 1877–1940

  • Weekblad
  • Abonneren
  • Mijn Groene
  • Zoeken
  • Menu
  • Extra artikelen
  • Opnieuw actueel
  • Mijn selectie
  • Leesgeschiedenis
  • Leeslijst
  • Filmclub
  • Agenda
  • Klavers
  • Nieuwsbrieven
  • Uw gegevens
  • Abonnement
  • Uitloggen

auteur

Matthijs van de Port

Dichters & Denkers

De zelfmoord van verstokte communisten

IK MEENDE er in de afgelopen jaren wel een min of meer bevredigende verklaring voor gevonden te hebben: voor al die opgewonden mannen en vrouwen op het Rode Plein, in demonstratieve optocht bijeen, met rode vlaggen en rode anjers, met de portretten van Lenin en Stalin tegen de borst geklemd. Ik dacht hun woedende roep om het herstel van de oude Sovjet-orde wel te begrijpen. Boze, oude mensen die de nieuwe tijd niet aankunnen. Verstokte communisten. Gekrenkt in hun eer, hun waardigheid en hun idealen. Bang voor het verlies van privileges. Conservatieve, ondemocratische, foute mensen. Net zo fout als hun vormeloos gebreide mutsen, antimodieuze brilmonturen en nep-leren jasjes.

Matthijs van de Port, 5 juli 1995

De Groene Amsterdammer

Onafhankelijk weekblad sinds 1877

  • home
  • deze week
  • zoeken
  • abonneren
  • donatie
  • over
  • service