De Amerikaanse schrijver David Foster Wallace wordt beschouwd als een meester van het postmoderne schrijven. Maar in zijn oeuvre zijn duidelijk post-postmoderne tendensen te herkennen. Zo wil Wallace niet langer uitgaan van de premisse dat taal alleen naar taal verwijst, maar hij gebruikt alle woorden die hij kan vinden om een relatie tussen mensen tot uitdrukking te brengen.

Dave Eggers U zult versteld staan van onze beweeglijkheid Vertaald door Dirk-Jan Arensman Uitg. Vassallucci, 399 blz., € 22,95

In ‹The Black Veil› onderzoekt Rick Moody aard en wezen van het moderne onbehagen. Wij voelen ons schuldig als, of omdat, we niet gelukkig zijn.

De debuutroman van Mark Z. Danielewski, het meesterwerk ‹House of Leaves›, heeft vele postmoderne kenmerken. Maar het is iets anders. De auteur werd daarover geïnterviewd. Danielewski: «Mijn boek legt de lat hoger.»

Désanne van Brederode Mensen met een hobby Uitg. Querido, 404 blz., ƒ45,-

Koen Peeters, <>Acacialaan Uitg. Meulenhoff, 175 blz., ƒ34,90

Floor Haakman, Oneetbaar brood. Uitg. Bert Bakker, 183 blz., ƒ29,90

Op de puinhopen van de postmoderne, ironische wereld zoeken jonge schrijvers naar een werkelijkheid die ertoe doet. Nix of Niet-Nix, zegt de kritiek. Verouderde maatstaven, zegt Nicoline Timmer. De schrijvers van haar generatie zijn al een stap verder.