Eind jaren zeventig, op weg voor een fietsvakantie door Frankrijk, doorkruiste ik eens Vlaanderen. Aangekomen te Londerzeel voelde ik een grote dorst. Ik kocht een pak melk en genoot. Net toen ik na een paar stevige teugen het karton op een vensterbank van een plaatselijke woonfolly wilde zetten, kwam er een bewoonster naar buiten die me in klinkend Vlaams te verstaan gaf geen vetvlekken op haar huis te maken. Het leed was echter al geschied. Een druppel van het kostelijke vocht had zich van het pak naar het witte stucwerk verplaatst. De vrouw beende foeterend richting keuken. Net toen ik weer op de pedalen ging staan, kwam ze terug met een emmer vol Spic & Span en begon aan een grondige gevelreiniging.