De vakbeweging blaakt van herwonnen zelfvertrouwen. Er komt prompt een nieuwe grondslag, met meer aandacht voor hedendaagse zaken als flexibilisering, feminisering en multiculturalisering. En niet te vergeten ‘natuur en milieu’. Maar waarom wordt er niet meer gewoon gestaakt? EIND DEZE WEEK wordt Lodewijk de Waal de nieuwe voorzitter van de Federatie Nederlandse Vakbeweging. Wanneer hij op het FNV-congres in de RAI de hamer van zijn voorganger Johan Stekelenburg krijgt, erft hij een organisatie die er anders uitziet dan toen dezelfde Stekelenburg aan zijn klus begon. Toen, we schrijven voorjaar 1988, zat de vakcentrale diep in de put. Nu blaakt ze van zelfvertrouwen. De vraag rijst of daar reden toe is.

Dat was even schrikken, afgelopen vrijdagavond. Wim Kok, premier van alle Nederlanders, kondigt aan dat hij maatregelen wil tegen de ‘exhibitionistische’ verrijking aan de top van het Nederlandse bedrijfsleven.

Hoewel hij al heel wat jaartjes meedraait in de politiek, houdt Frank de Grave de uitstraling van een opgewekte jongen. En jongens hebben dromen. Terwijl een staatssecretaris van Sociale Zaken hoort te worstelen met de werkloosheid en de uitsluiting van niet-werkenden, droomt onze Frank blijmoedig de andere kant op.

Jarenlang had hij altijd een kistje hard en zacht fruit bij zich. Want vóór alles is Piet Bukman een tuinder uit de Glazen Stad. Zijn favoriete gereedschap is echter de voorzittershamer. Nu mag hij twee jaar lang die van de Tweede Kamer vasthouden. En daarmee leiding geven aan waar hij in wezen een grote hekel aan heeft: discussie. IN HUIZE Tjeenk Willink (PvdA) staat een grote bos bloemen. Afzender: Piet Bukman (CDA). Althans, die bos bloemen behoort er te staan. Want als de huidige voorzitter van de senaat niet zo nodig tot ‘onderkoning van Nederland’ benoemd moest worden, tot vice-voorzitter van de Raad van State dus, dan was Bukman gepasseerd voor een job die in ieder geval past bij zijn ambitieniveau: het voorzitterschap van de Tweede Kamer.

VOLGENS JAVAANSE traditie bestaat er geen toeval. In de ochtend van zaterdag 27 juli ontruimden vechtersbazen en oproerpolitie het hoofdkwartier van de Partai Demokrasi Indonesia in Jakarta, dat door aanhangers van Megawati Soekarnoputri bezet was. Er braken heftige rellen uit. Boven de statige wijk Menteng vormden zich rookwolken. NRC-correspondent Dirk Vlasblom zag de rook opstijgen vanuit het raam van het ziekenhuis waar zijn vrouw zojuist van hun dochtertje Mieke Megawati was bevallen. Toen hij merkte dat zijn vrouw in slaap was gevallen, verliet hij het ziekenhuis en dwaalde hij tot na middernacht door de hoofdstad. In twintig jaar was er niet meer zo'n groot oproer geweest.

Onze garnalen worden in Oekraïne gepeld en de Aalsmeerse veiling veilt bloemen uit Brazilië. Vervoer kost immers niks. Maar de roep om een doorberekeningssysteem klinkt steeds luider IEDERE WEEK landt er op Schiphol een vrachtvliegtuig met bloemen. Saludos do Brasil. Bestemming: de veiling in Aalsmeer. Vervolgens: Schiphol, want de bloemen moeten weer weg. Eindbestemming: consumenten in allerlei landen, ook in Brazilië.