Dat de dood zo grimmig afsteekt bij het voorjaar is nagenoeg bekend. April is the cruellest month, hoe heviger alles leeft hoe hongeriger de dood. Ik heb het eerder gezien, vele malen.

Ik werd opgebeld door een chique meneer uit Den Haag, die overwoog zich in te schrijven voor een cursus poëzie die ik zou geven. Hij twijfelde nog erg. Hij vond mij een ‘formidabel dichter’, zei hij joviaal, daar lag het niet aan.

In Stellenbosch is het zomer. Mijn jas hangt sinds mijn aankomst als een vermoeid spook over een stoel in het appartement. Rond de schemering beginnen krekels aan een langdurig concert, waar ik in bed nog naar luister. Pas ’s ochtends vroeg vallen ze stil.

We staan met z’n tweeën op het perron, de man met de roze broek en ik. Hij staart naar beneden en lijkt mij nauwelijks op te merken. Ik wacht op de trein naar het vliegveld.

Vriend B. heeft me, laat op de avond, meegenomen naar een voormalig schoolgebouw in een wijk waar ik zelden kom. Er werken een aantal kunstenaars, waarvan er eentje een ‘akoestische performance’ organiseert.

Ineens is de film er, haarscherp. Terwijl ik in de boekhandel in Z. sta met een valentijnskaart in handen, een opvallend lelijke. Een nogal panisch ogende teddybeer voorop en daaronder, in goudkleurige sierletters: ‘Voor altijd van jou’.

Ik aarzel opnieuw als we de zaal in stappen. Of het niet te veel is, te vroeg. Maar mijn zoon wil de tentoonstelling graag zien, stapt zonder dralen langs me heen.

Het was zo’n maandag die ondanks toch al lage verwachtingen tegenviel. Grauw en nat. Ik had een afspraak bij het station en besloot me in regenkledij te hijsen en de minst lelijke route te nemen, via het fietspad langs de rivier.

Een vluchtpoging richting de kunst, daar begint het mee. In mijn eentje door de zalen lopen.

Op mijn werkkamer bewaar ik het paspoort en het rijbewijs van mijn vader. De zwart-witfoto’s op de documenten zijn vrijwel identiek. Dezelfde jaren-tachtigbril met enorme glazen, dezelfde belichting

Het schijnt nogal rumoerig te zijn geweest in huize A. Ik hoorde het van een vriend die erbij was.