Alles zwijgt maar om ons heen. We kunnen sprekende mondjes monteren in alles wat ons omringt, maar zolang we de teksten zelf moeten verzinnen is het vals spel.

Pas als het te laat is, als ze ingesloten is, zal de ruimte zich afvragen wat er is gebeurd. Beton, wanden, muren, buizen, leidingen, tegels, een toiletrolhouder – ze kan geen kant meer op, hoe heeft dit kunnen gebeuren?

Schrijver Rob van Essen, zelf afvallige, bezoekt in Utrecht de expositie Bij ons in de Biblebelt. Al bij het aanzien van de vriendelijke oma op het affiche vertrouwt hij het zaakje niet.

‘Aardige jongens zijn niet doortastend, geen doeners, dat maakt ze sympathiek, zonder dreiging. Daarom is het zo gemakkelijk identificeren met de titaantjes.’