‘TOEN IK BEGIN twintig was verlangde ik zo naar het boerenbedrijf’, vertelt de gastvrouw me in haar over de Beemster uitziende keuken, ‘dat ik hier land gepacht heb. Van een vrouw in De Rijp, die alleen voor biologische landbouw wilde verpachten. Moest ze net mij hebben. Een stukje polder omgeven door water, prachtig. Ik teelde groenten, werkte me het leplazarus, bracht die veldvruchten in een busje naar Amsterdam. Ik verkocht ze daar vooral bij kraakpanden. Hier in de buurt vonden ze mij toen een beetje vreemd. Ik hoorde wel zeggen: meisje, wat stelt zo'n groentebedrijfje nou voor, ga toch in de bijstand.’