Het Stedelijk Museum viert in september zijn eeuwfeest. Maar er lijkt iets mis met het imago van het instituut. Was het onder Sandberg en De Wilde echt veel spannender? En doet de ‘oude man’ Fuchs zelfs weer terugverlangen naar Beeren? Critici, kunstenaars, conservatoren en de directeur zelve geven hun mening. DIT JAAR BESTAAT het Stedelijk Museum in Amsterdam honderd jaar. Na de Tweede Wereldoorlog groeide het Stedelijk onder Willem Sandberg (directeur van 1945 tot 1962) uit tot een van de belangrijkste avantgardistische musea van de wereld. Vooral de Cobra-tentoonstelling baarde internationaal opzien. Onder Edy de Wilde (directeur van 1962 tot 1985) werd deze reputatie uitgebouwd met spraakmakende tentoonstellingen als Op losse schroeven, Fundamentele schilderkunst en De jonge Italianen. Over De jonge Italianen wordt nu nog met weemoed gesproken. Maar was dat terecht? Hoe vooruitstrevend was De Wilde? Of hoe saai?