Met de Max Havelaar zou Multatuli Nederland van het koloniale denken hebben bevrijd. Maar met de roman was de dekolonisatie niet voltooid. Die moest nog beginnen.

In haar romandebuut Harpie vraagt Hannah van Binsbergen zich af hoe je feministisch kunt zijn als vrouwenhaat diep geïnternaliseerd is.

In Bezette gebieden nemen mannen en vrouwen hun vertrouwde posities in, om voorzichtig nieuw gebied te verkennen. De lezer blijft op afstand, maar bij vlagen slaagt Grunberg erin intieme wanhoopsontroering over te brengen.

In september presenteerden wij ons boek De nieuwe feministitische leeslijst in TivoliVredenburg in Utrecht. Wat kunnen we leren van boegbeelden uit het verleden als Renate Dorrestein, Marlen Haushofer, Nancy Friday en Maryse Condé? Saskia Pieterse over het herlezen van Renate Dorrestein.

De antiburgerlijke kunstenaarsfiguren, de titaantjes van weleer, ze zijn niet meer in de Nederlandse literatuur. De romanpersonages van nu spiegelen een generatie tobbers, die abusievelijk narcisme wordt verweten.

Renate Dorrestein uit ongecensureerd haar woede over de schadelijke gevolgen van verstikkende rolpatronen en de achterstelling van vrouwen in de literatuur. Haar inzichten zijn nog onverminderd van waarde.

De hoofdpersoon van Thierry Baudets novelle verlangt naar het herstel van een liefdevolle Europese idylle. Het onbehagen over de aanval op de eigen ‘heelheid’ wentelt hij af op de immigrant en de geëmancipeerde vrouw.

Populaire bordspellen verbeelden de obsessies van een samenleving. Wat betekent het dan dat er momenteel zoveel koloniale spellen te verkrijgen zijn?