De antiburgerlijke kunstenaarsfiguren, de titaantjes van weleer, ze zijn niet meer in de Nederlandse literatuur. De romanpersonages van nu spiegelen een generatie tobbers, die abusievelijk narcisme wordt verweten.

Renate Dorrestein uit ongecensureerd haar woede over de schadelijke gevolgen van verstikkende rolpatronen en de achterstelling van vrouwen in de literatuur. Haar inzichten zijn nog onverminderd van waarde.

De hoofdpersoon van Thierry Baudets novelle verlangt naar het herstel van een liefdevolle Europese idylle. Het onbehagen over de aanval op de eigen ‘heelheid’ wentelt hij af op de immigrant en de geëmancipeerde vrouw.

Populaire bordspellen verbeelden de obsessies van een samenleving. Wat betekent het dan dat er momenteel zoveel koloniale spellen te verkrijgen zijn?