Hermelien staat voor intelligentie, maar wel voor een bepaald soort. Ze weet alles, maar ze kan uiteindelijk niet veel meer dan de regels volgen. Ze is, in de kern, een gehoorzaam wezen.

‘Sprongetjes, daar gaat het om volgens Februari, of je nu schrijft of danst, en wie het minst weegt komt het makkelijkst omhoog.’

De ene verandering is makkelijker af te dwingen dan de andere. Maar wacht niet op de dag waarop het af is.

Sofie Lakmaker mocht ze van haar coach een vrije trap nooit direct op doel schieten. Niet zelfzuchtig zijn. Kijkend naar Lieke Martens en Vivianne Miedema merkt ze dat daar gelukkig verandering in komt.

Walid, de assistent-kok, stopte even met het snijden van zijn courgettes en zei toen: ‘Big loss, huh?’

De ervaring leert dat wereldliteratuur in vrijwel alle situaties behulpzaam is, behalve de dagelijkse. Als jongens je om twee uur ’s nachts vragen wat je nu precies bent of als de babbelende slotenmaker je gerust probeert te stellen over je seksualiteit en criminele ambities, heb je F. Scott Fitzgerald nooit paraat.

Ik hoop steeds dat er bij De Eretribune nog wijze woorden vallen over het fenomeen Frenkie. Die vallen niet – of althans, ik hóór ze niet, want het enige waar ik op dat moment nog op kan letten is Aletha Leidelmeijer, de presentatrice.

Toen de moeder van Sofie Lakmaker hoorde dat haar dochter columns gaat schrijven voor De Groene Amsterdammer, zei ze: ‘Als je maar niet zo’n iemand wordt die het de hele tijd over haar huisdier heeft.’

Je hebt twee typen mensen die niet op hakken kunnen lopen: zij die hun benen stokstijf houden, en mensen waarvan het lijkt alsof ze continu door hun hoeven zakken. Ik ben van het laatste soort.