Ondanks berichten over gewelddadige en vernederende excessen melden zich deze dagen opnieuw talloze studenten vrijwillig bij het corps. Daar kunnen ze vast oefenen voor de neoliberale maatschappij waarin de zwakke moet boeten en de sterke moet zegevieren.

Zondag met Lubach begint langzaam maar zeker hét programma van weldenkend Nederland te worden, de show waar hoger-opgeleid-links-van-het-midden-Nederland op maandagochtend bij de koffieautomaat over napraat met zijn collega’s (als hij tenminste geen zzp’er is), net als vroeger over Koot en Bie.

Telkens wanneer je denkt dat men in televisieland nu toch wel de bodem heeft bereikt, weten de dames en heren programmamakers de lat toch weer een tandje lager te leggen, als indachtig de regels van Milton: ‘And in the lowest deep, a lower deep.‘

In de reacties op het twee weken geleden verschenen derde deel van Nop Maas’ biografie van Gerard Reve valt vooral de verontwaardiging op over wat men Reves en Schafthuizens ‘roversgedrag’ noemt. Men spreekt schande van de hoge bedragen die zij vroegen voor interviews in kranten en op televisie, terwijl men de reeks brievenboeken die Reve tijdens de ‘late jaren’ publiceerde ziet als ordinaire geldklopperij.

Overeenkomstig het streven van Jugendstil en Bauhaus heeft het hedendaagse design kunst en leven verenigd. Maar dan wel volgens de nieuwe geest van het kapitalisme: een citruspers is niet iets wat je hebt, maar iets wat je bent.