Cookies op groene.nl

Groene.nl gebruikt cookies om het websitegebruik geanonimiseerd te analyseren en noodzakelijke functionaliteiten zoals inloggen mogelijk te maken. Groene.nl gebruikt geen cookies voor advertenties en deelt geen informatie met adverteerders of social media platformen. Meer informatie is beschikbaar in onze privacy- en cookieverklaring.

Sluiten

  • Weekblad
  • Eerdere edities
  • Zoeken
  • Abonneren
  • Agenda
  • Over De Groene
  • Mijn Groene
  • Inloggen
  • Onderzoek
  • Essay
  • Dichters & Denkers
  • Kunst & Cultuur
  • Data & Debat
  • Columns
  • Luisterverhalen
  • Podcast
  • De Filmclub
  • Het beste over
  • Cartoons
  • Klavers
  • Webwinkel
  • Adverteren
  • Service & Bezorging
  • Archief 1877–1940

  • Weekblad
  • Abonneren
  • Mijn Groene
  • Zoeken
  • Menu
  • Extra artikelen
  • Opnieuw actueel
  • Mijn selectie
  • Leesgeschiedenis
  • Leeslijst
  • Filmclub
  • Agenda
  • Klavers
  • Nieuwsbrieven
  • Uw gegevens
  • Abonnement
  • Uitloggen

auteur

Ton van Dijk

Het rapport-wagenaar ‘het is aan de feitenrechter om de scheidslijn tussen waar en onwaar te leggen’

De ‘Eper incestzaak’ is uitgedraaid op een heuse mediaslag: Jolanda in de ‘populaire pers’ versus Wagenaar in de ‘kwaliteits pers’. Het rapport dat Wagenaar als getuige-deskundige aan de recht bank had overlegd, ging daarbij een eigen leven leiden. De indruk werd gewekt dat het een frontale aanval behelsde op de betrouwbaarheid van Jolanda. Het rapport was niet openbaar. Maar wie het opslaat, merkt al snel dat Wagenaar en collega Sobbe niet meer hebben gedaan dan een precieze scheidslijn trekken tussen betrouw bare en onbetrouwbare verklaringen. En wat de Wagenaar-fans nogal eens vergeten: de betrouwbare verklaringen zijn al erg genoeg.

Ton van Dijk, 9 maart 1994

De Groene Amsterdammer

Onafhankelijk weekblad sinds 1877

  • home
  • deze week
  • zoeken
  • abonneren
  • donatie
  • over
  • service