De politieke crisis in België is voor een gewone Belg nauwelijks te volgen, laat staan voor een Nederlander. Tien redenen waarom de huidige regeringsformatie de moeilijkste ooit is.

In Brussel is het voor de derde keer in vijf jaar tot rellen gekomen tussen de ordediensten en allochtone jongeren. Ditmaal was de aanleiding het neerschieten van een drugsdealer van Marokkaanse afkomst. De man, naar verluidt niet gewapend, werd neergemaaid door vijftien kogels nadat hij eerst een politieauto had aangereden. Nogal wat allochtone jongeren probeerden met stenen, staven en molotovcocktails duidelijk te maken dat je ook langs een verdachte heen kunt schieten. Dat neemt niet weg dat dit soort straatgeweld af te keuren valt. Zeker wanneer men ook geweld gebruikt tegen brandweerlui die gewoon hun werk doen. Jongeren die zich schuldig hebben gemaakt aan geweld, moeten opgepakt en berecht worden.

‘Dit land heeft een nooit geziene schokgolf meegemaakt’, zei eerste minister Dehaene bij het voorleggen van zijn beleidsnota aan het Belgische parlement, en zelfs dat was ongeveer het understatement van het jaar. Wat begon met het opgraven van vier meisjeslijken uit de grauwe achtertuintjes van Marc Dutroux, is uitgemond in een maatschappelijke crisis waarin zowat alles mogelijk blijkt te zijn.

Yves Desmet is hoofdredacteur van het Belgische dagblad De Morgen Ach, het was maar een kleintje. Minder dan 20.000 TNT, niet eens Hiroshima. Waar maakt de wereld zich toch zo druk over? Nee, dat geroep van die halfgare milieufanaten van Greenpeace, desnoods blazen we nog een schip op en krijgt de bevelhebber van deze proeve van staatsterrorisme opnieuw een lintje. Dat zowat alle regeringen ter wereld de kernproef betreuren, dat waait wel weer over. En de internationale publieke opinie? On s'en fout.