Vorige week kondigde de president van de Europese Centrale Bank (ECB) een tweede monetair stimuleringspakket aan, tot ongenoegen de president van De Nederlandsche Bank (DNB), Klaas Knot. Dat ongenoegen is terecht.

Boris Johnson overweegt extreme scenario’s om de Brexit te voltrekken zoals hij die voor ogen heeft. Met alle risico’s van dien voor de Britse democratie.

De rentenierseconomie heeft haar eigen mijnenveld gelegd door te korten op de verhoging van lonen, de financiering van universiteiten, de positie van leerkrachten, de aanpak van probleemschulden. Wie nu op zijn schreden terugkeert, moet kijken waar hij loopt.

De Zuidas wordt gepresenteerd als mogelijke oplossing van het Amsterdamse toerismeprobleem. Bespottelijk, want is het echte probleem niet vooral numeriek: te veel toeristen? En is dat niet doelbewust beleid geweest?

Frankrijk positioneert zich ook tijdens de G7-top in Biarritz als de leider van het nieuwe post-Brexit Europa. Na deze zomer weet zelfs Boris Johnson waar hij terecht moet voor een plan.

Voor de wereld is de poging van Donald Trump om Groenland te kopen een zegen: de wereldwijde race om het poolgebied te beheersen en te exploiteren verdient het om onder ieders aandacht te komen.

In een gesprek met een ouder Brits echtpaar zit alle spanning die globalisering oproept, en die door de brexiteers zo vakkundig tot ontlading is gebracht. Globalisering leidt tot een gevoel van ontheemding, ook als je welgesteld bent.