Depressie heeft niets van doen met somberheid. Somber zijn is niet zo erg.

Niña Weijers is gezakt voor haar rijexamen en heeft daarna een prettig, maar volledig gescript gesprek met haar examinator. Hij zegt wel iets groots.

Marja Pruis knoopt, in een wolk van rozemarijn, een gesprek aan met haar Syrische kapper.

Elk verhaal is al verteld, elke droom al gedroomd. Maar het woordeloze, het stille – dat is ondeelbaar. Waar je geen taal voor hebt, dat gebeurt telkens voor het eerst.

Zo, ik ben weer thuis. Mijn vader zwijgt omdat er al te veel oorlogslawaai in zijn kop is, en mijn moeder houdt niet op met praten om de onrust van het kamp in haar kop te overstemmen.

Buiten het veilige refo-bastion waarde de Satan rond. Zo wordt niet meer gedacht; de angst voor andersdenkenden neemt af. Maar in de rest van de samenleving zien we een tegengestelde beweging.

Wat hoor je, vroeg de journaliste, als je naar de stad van je jeugd luistert? Vogelgeluiden uit de Ooijpolder, misschien?

Op de jubileumavond van de studievereniging van Nederlands, waar ze een praatje moest houden, werd ze aangekondigd als opper-alumnus. Maar Marja Pruis was nooit lid geweest.

Er wordt vaak gezegd dat tv-series de nieuwe romans zijn, maar dan heb je nog nooit Red Dead Redemption 2 gespeeld.