Elke keer dat Hizir Cengiz langs het treinstation rijdt of loopt, op de tram wacht, of erin zit, zijn OV- chipkaart oplaadt, moet hij aan de vrouw in die rode jas denken.

Alles waaraan hij zich ergert, vergeet Martin Reints steeds sneller. De dingen die hem interesseren houden hem langer en langer bezig. In Huis Marseille stuit hij op vreemde Japanse tijdmachines.

Walter van der Kooi ziet veel meer dan hij in zijn wekelijkse kroniek kan bespreken. Deze week: De gewelddadige streek van Francis Bacon in Het uur van de wolf.

Kijken, kijken, kijken – en dan hoef je de rest er niet meer bij te denken. Rembrandt was in het observeren gulzig als geen ander. Hij etste het en dan had hij het ook gezien.

‘Regressie, ik vind het een moeilijk woord, maar misschien is dat aan de hand.’

De wereld lijkt steeds meer op de absurdistische fictie van A. M. Homes, waarin niemand weet hoe hij iets zou moeten weigeren.

Walter van der Kooi ziet veel meer dan hij in zijn wekelijkse kroniek kan bespreken. Deze week: Sign of the Times.

Het pleidooi van een rechtsgeleerde heeft Elsbeth Etty deze zomer het meest weten te treffen. ‘Literatuur? Reken maar.’

Indië bestaat niet. Daar kan ik niet heen. Naar Indonesië wil ik niet. Daar kom ik vandaan.

Op een dag zag Marijke van Warmerdam in Rome hoe een beeld in intens tegenlicht verdween, als door een stralende nevel verzwolgen. Een visione in het echt.