In het Nederland van Rutte is het een bekend tafereel geworden: grootbedrijven die retorisch hun economisch belang oppompen om lagere belastingen af te dwingen. Maar op het belang van de Nederlandse boer valt veel af te dingen.

Vernieuwing te over in de micro-economie, maar de macro-economie blijft achter. Voor klimaat is te weinig aandacht en in de top twintig van veelbelovende jonge economen zijn nauwelijks vrouwen te vinden. Is er een verband?

Pas in 2034 is Griekenland terug op hetzelfde inkomen per hoofd van de bevolking als in 2007. Nederland is medeverantwoordelijk voor deze economische crisis. Maar zelfreflectie is in Den Haag nog ver te zoeken.

Het is een erkenning dat het Europese project ten principale ondemocratisch is en er alleen bij gratie van de desinteresse van de burger kan worden doorgedrukt.

Wie een museum, monument of kathedraal echt wil leren kennen moet naar het lapidarium. Daar liggen de beschadigde beelden die zijn vervangen, de originelen.

Er was veel goede wil op de klimaattop in New York. Maar de machtigste posten in de wereld worden ingenomen door mensen die hun kiezers vertellen dat het heden nooit hoeft te eindigen. Daar zullen zij wel voor zorgen.

Terwijl tien procent van de Nederlandse huishoudens financieel klem zit, krijgt minister van Financiën Wopke Hoekstra het geld niet op. Dat is de uitkomst van tien jaar Rutte: te veel geld bij de overheid en te weinig in de zakken van burgers.