Duitsland is eigenlijk geen land zoals we dat normaal gesproken begrijpen. Te veel verlangen en te weinig eenheid.

Plotseling lijkt iedereen een discipel van kritische postkoloniale theorie tegen westerse bemoeizucht. De vraag is of de omschakeling niet doorschiet.

De aanslagen van 11 september 2001 waren het begin van iets – dat voelde iedereen die live de verwoesting van het World Trade Center op een prachtige septemberochtend in New York bekeek.

Tijdens de plotse aftocht van de Amerikanen uit Afghanistan werd duidelijk dat ook de nieuwe Amerikaanse regering leeft in fantasieland.

In de media werd de val van Kabul gepresenteerd als een keerpunt: een schokkende nederlaag die de onmacht en onbetrouwbaarheid van de VS etaleert aan vriend en vijand. Terecht?

De fuck that-doctrine werd met Biden de basis van Amerika’s buitenlandbeleid. Hij is bereid de schouders op te halen over wat inwoners van Afghanistan overkomt en hij wil ermee wegkomen.

De angst voor nucleaire proliferatie is de afgelopen jaren gegroeid. En opmerkelijk genoeg ligt dat niet aan de usual suspects.

De ‘omslag naar Azië’, ingezet onder Obama, gaat onder Biden volop door. Europa is daarbij flyover country geworden, een gebied om overheen te kijken, ook al spelen zich er voldoende problemen af.

Als je net van je verbazing bekomen bent over hoe verblindend hebzucht kan werken in het voetbal, is daar het Internationaal Olympisch Comité.

Er lijkt een einde te komen aan het tijdperk van de vrijheidsoorlog, waarbij een moeilijk te ontwarren kluwen van strategisch belang en ideologische overtuiging de drijfveer vormde.

Met de woorden ‘vrijheid is rommelig’ deed Rumsfeld, de voornaamste architect van de Irakoorlog, de gewelddadige chaos af waar Irak in wegzonk na de Amerikaanse invasie.

Het definitief beëindigen van de militaire inzet in Afghanistan is misschien de meest ingrijpende daad die Biden heeft verricht. Gaat hij de geschiedenis in als de president die een kwetsbare staat aan zijn lot overliet?

China heeft de afgelopen twintig jaar een stormachtige opkomst gemaakt als internationale crediteur. Biden wil nu een westers alternatief bieden voor China’s ‘Belt and Road Initiative’.

Amerika’s democratische disfunctionaliteit gaat een derde fase in. De Republikeinen zijn ‘honderd procent’ gericht ‘op het tegenhouden van de regering-Biden’.

Biden komt naar Europa met als motto: ‘The West ain’t dead just yet’. Maar hij moet meer doen dan Trumps woede-uitbarstingen achterwege laten.