Scherp, humorvol, charmant en onpartijdig bewoog de journalist Max van Weezel zich veertig jaar in de hectare rond het Binnenhof.

‘Rapper’s rapper’ Nipsey Hussle rapte zich uit de armoede van LA en investeerde in hen die zich daar níet uit konden rappen.

Ze bewonderde Godard, om zijn ogen. Als regisseur had hij háár moeten aanbidden. De filmische blik van Agnès Varda was revolutionair. Als ‘enige vrouw tussen de boys van de nouvelle vague’ was zij in feite de grootste grootheid.

Met zijn onverschrokken tentoonstellingen vertelde curator en museumdirecteur Okwui Enwezor een volstrekt nieuw, complexer verhaal: hij bracht delen van de wereld in beweging die tot dan toe niet hadden meegedaan.

Peter van Gestel tilde de Nederlandse jeugdliteratuur met zijn boeken naar een hoger plan, door jonge lezers serieus te nemen.

Ze was al jong gefascineerd door het menselijk lichaam, het vrouwenlichaam in het bijzonder. Het werk van kunstenaar Carolee Schneemann heeft een feministische inslag. Dat werd niet altijd begrepen.

Componist Hans Kox was een grote, pathetische meester die cultuurrelativisten keer op keer tegen zich in het harnas joeg; een open wond waaruit muziek stroomde.

‘De zwaan’ Marella Agnelli is stilletjes weggegleden uit een leven dat bijna een eeuw Italiaanse geschiedenis omvat. Zij was de waardige weduwe van ‘de Advocaat’ Gianni Agnelli, Fiat-baas en playboy.

In Nederland was hij amper bekend, maar de Surinaamse dichter Shrinivási schreef wel enkele van de allermooiste gedichten in het Nederlands.

De kracht van de Britse acteur Albert Finney zat in zijn voorkomen: mannelijk, rebels, altijd met een suggestie van humor. Zijn fysiek kon het hele scherm vullen. Welke emotie hij ook wilde uitdrukken.

‘John Bogle heeft meer dan welke socialist dan ook gedaan om geld uit de zakken van Wall Street-oplichters te houden.’ En voor zichzelf was de investeerder een vrek.

Als berooide Litouwse vluchteling in New York ontwikkelde hij zich tot de centrale figuur van de New American Cinema, filmmaker Jonas Mekas. Maar naast die carrière was hij een begenadigd schrijver en dichter, van bundels vol weemoed over het Litouwse platteland.

Bea Vianen zette als eerste vrouwelijke romanschrijver de Surinaamse letteren op de kaart als een literatuur die kon getuigen van kritisch zelfinzicht. Maar de scherpte van haar eerste romans loste gaandeweg op in het gruis van haar bestaan.

De documentairemaakster en activiste werd in haar jeugd tegen haar wil na de oorlog bij een joodse familie ondergebracht. Het onrecht en de machteloosheid daarover bepaalden Lily van den Berghs keuze in haar latere leven, zoals haar verzet tegen het zionisme.

Ondanks vele literaire prijzen bleef de Nederlands-Caribische dichter Michael Slory zich altijd miskend voelen.