In de jaarlijkse Miljoenennota wordt vooral vooruit gekeken. Maar het kan geen kwaad om ook eens naar het verleden te kijken.

Het kabinet maakt een matte indruk. En hoewel het makkelijker praten is over de privélevens van politici moet het gaan over politiek inhoudelijke vraagstukken.

Kiezers en de democratie worden door de macht die internationale bedrijven hebben over het kabinet buitenspel gezet. Maar kiezers zijn niet gek.

De FNV heeft de nieuwe cao voor de detailhandel niet ondertekend. Is dat principieel verzet, in de geest van Jeremy Corbyn?

Links en rechts zijn ervan doordrongen dat de Shell-deal over de dividendbelasting onrechtvaardig is. En Rutte?

Noch het krimpscenario (PVV), noch het groeiscenario (GroenLinks) biedt oplossingen om de controle op migratie terug te krijgen. Wat dan wel?

De slag op zee tussen Italië en de EU toont waar het de laatste aan ontbreekt: voeling met haar grote, zo diverse achterban.

Bevlogenheid lijkt Rutte III vreemd. Een nieuwe sociale kwestie, Groningen en slachtoffers van chroom-6: aan een gebrek aan urgente problemen kan het niet liggen.

Hoe pak je de financiering van moskeeën vanuit het buitenland aan als de verantwoordelijke ministeries daarover informatie achterhouden?

Het idee dat Klaas Dijkhoff vorige week voorstelde, om de bijstand te verlagen, is op onjuistheden gebaseerd.

De politiek loopt met regelgeving achter de technische ontwikkelingen aan. Terwijl die wel morele dilemma’s met zich meebrengen.

Criminelen bedrijven een nieuw soort mensenhandel en schaden het vertrouwen in de moraal en het recht. Politici die hun illegale zaakjes verstoren moeten oppassen.

De Tweede Kamer heeft journalisten nodig om informatie van het kabinet te krijgen (dividendbelasting, moskeeën). Lang leve de Wob, dus?

Van de regelgeving voor Wajongers worden zowel welwillende werkgevers als gehandicapten helemaal gek. Want het gaat niet alleen om loondispensatie of loonkostensubsidie.

Nu de economie weer aantrekt, is er ruimte voor andere zaken die het leven waardevol maken, zoals de economie van de wederkerigheid.