Stevenen de Verenigde Staten af op een implosie van het politieke stelsel? Die angst voor anarchie is juist wat Trump nodig heeft om een eventuele overwinning binnen te slepen.

Als het recente verleden één ding leert, dan is het wel dat een inadequaat antwoord op een economische recessie juist een vruchtbare voedingsbodem creëert voor radicaal-rechtse roeptoeters.

‘Vier jaar erbij? Waarom geen twaalf?’ Trumps eerste toespraak tijdens de conventie van de Republikeinse Partij toonde hoezeer de Republikeinse Partij een vehikel voor trumpisme is geworden.

Is een tweede lockdown nodig? Door voortschrijdend inzicht vaart het kabinet niet meer in een dichte mist. Over het virus, de verspreiding, de risicogroepen en het ziekteverloop is inmiddels veel meer bekend.

In Bloemendaal aan Zee was het afgelopen weekend feest, zonder anderhalve meter of mondkapjes. Handhaving was er niet. Coronamaatregelen, slachthuizen of afvalbedrijven: de overheid doet graag alsof haar neus bloedt als dat economisch of praktisch zo uitkomt.

Big Everything verdient ons wantrouwen. Na decennialange machtsconcentratie bepaalt een handjevol grote bedrijven onze dagelijkse werkelijkheid. Zuckerberg, Bezos, Pichai en Cook kunnen niet vaak genoeg publiek ter verantwoording worden geroepen.

Anton de Kom betrekt expliciet de Surinaamse geschiedenis bij de Nederlandse. Het onderstreept het verbond tussen daar en hier. Het is allemaal onze geschiedenis.

Fors op de rem trappend bij elke extra euro die via Brussel naar Zuid-Europa dreigt te gaan, haalde Rutte zich de woede van andere regeringsleiders op de hals. Maar symbolisch schoppen in Europa draagt een groot risico met zich mee.

De machteloosheid druipt af van het eindrapport van de parlementaire mini-enquête naar ongewenste beïnvloeding uit ‘onvrije landen’ van Nederlandse moskeeën.

Wat is er de afgelopen jaren concreet gebeurd om racisme te bestrijden? Er zijn onderzoeken en initiatieven te over, maar waar blijven de resultaten?

Politieke partijen lijden aan verwaarlozing en functieverlies. Ze organiseren zich allengs meer als campagneorganisaties die het doel zo veel mogelijk stemmen te trekken vooropstellen.

De afgelopen weken toonden dat racisme en dodelijk racistisch geweld nog steeds bestaan, maar ook dat verandering mogelijk is. En er lijkt nog veel meer op komst.

Wie zelfs niet gelooft in een economische aanjaagfunctie, veegt cultuur ongestraft van tafel. Met een schuin oog kijken we naar Duitsland, waar kunst op ruimhartige steun kan rekenen.

Een combinatie van een onzeker bestaan en leiderschap dat niet in staat is hoop te bieden en kaders te stellen, creëert de voedingsbodem voor verhalen waarin vijanden worden geschapen.

Nu we afstevenen op de grootste economische crisis sinds de jaren dertig zien we wie de prijs betalen. Het ‘precariaat’ vangt de zwaarste klappen op.