Walter van der Kooi ziet veel meer dan hij in zijn wekelijkse tv-kroniek kan bespreken. Vandaag: De nacht van Hans Dorrestijn.

In de eerste Franse film van Japanse filmmaker Hirokazu Kore-eda worden personages als pionnen in een verhaal gezet dat niet over plot of psychologie gaat.

De film van regisseur Syllas Tzoumerkas is een duister verhaal waarin de corrupte ziel van de personages bloot komt te staan onder de Griekse zon.

Tien jaar voor Kandinsky en Mondriaan was in Zweden al een vrouwelijke collega bezig een abstracte beeldtaal te ontwikkelen. Het werk van Hilma af Klint is nu te zien in het Van Abbemuseum.

Vormschakeringen in het werk van Tito Zungu, Georg Herold of Markus Lüpertz creëren een onvoorspelbare beweeglijkheid, zoals bladeren in de wind.

Haar zoon Antony Penrose, de belangrijkste gids door de film De bevrijding van een fotograaf, wist niets over het leven van zijn moeder voor en in de oorlog.

Zes decennia na de beschreven gebeurtenissen werd het nummer Murder Most Foul in al zijn 16 minuten en 55 seconden in april Dylans eerste Amerikaanse nummer 1-hit.

Ooit werd gedacht dat de Nederlandse natie is voortgekomen uit de autochtone ‘noordelijke’ bevolking, die zich scherp onderscheidde van de ‘zuidelijken’, de vreemdelingen. Zo was het dus niet.

Acteur Joseph Gordon-Levitt, bekend om zijn werk in innovatieve genrefilms zoals de film noir Brick (2005), vermengt in een krachtige performance het beeld van de harde, mannelijke held met kwetsbaarheid en twijfel.

Killer Mike gaf niet alleen een van de sterkste speeches na de moord op George Floyd; wat hem als rapper ook zo zeldzaam goed maakt: hij rapt gedreven en inhoudelijk, zijn stem is zowel stevig als soepel.

Een intrigerende film over de actrice en spionne Leonie Brandt: een ongrijpbare en uitzonderlijke vrouw.

Emo Verkerk heeft een bijzonder en intiem schilderij gemaakt dat geheel klopt in zijn evenwicht.

De oorlogsveteraan die meehielp om Europa te bevrijden werd na zijn thuiskomst in gesegregeerd Amerika doodgeschoten door een politieagent, omdat hij in een tram ging zitten op een plek met een bordje ‘Only for whites’.

Geen talking heads in de documentaire Maria by Callas, maar twee uur louter Callas zelve. Op foto’s, tv-interviews en in amateuristische en professionele registraties van optredens.