Jarvis Cocker brengt het eerste album uit van zijn nieuwe band JARV IS… De single is even spannend en groots als het onderwerp waar Cocker zich aan waagt: de evolutie van de wereld, in samenhang met die van de popmuziek.

In de documentaire De wijde wereld zoekt een oud-docent zijn leerlingen op, kinderen van asielzoekers, aan wie hij lesgaf in de jaren negentig. Hamza, Mina en Malika vertellen over hun vluchtelingverleden.

Inez Weski wilde bij Zomergasten geen persoonlijke ontboezemingen doen, maar dat was allesbehalve een smet op de avond.

Een middag in de tuin doet al snel denken aan het werk van Piet Mondriaan en Ad Dekkers. Kunst is meer dan verbeelding alleen.

De stuwende kracht achter popmuziek is doorgaans zwart, queer en soms diep religieus. Vandaag vindt de popmuziek zichzelf opnieuw uit als volwaardig emancipatieplatform.

Opera De lamp heeft tekst in korte zinnetjes en muziek in horten en stoten. ‘Op mij werkt dat verbazend goed. Hoe banaler de tekst is en hoe lelijker de muziek, hoe meer het me ontroert.’

De nieuwste dubbel-cd van Sokolov met uitvoeringen van Beethoven en Brahms en brengt de pianomens in alle staten van geluk.

Het country-verleden is inmiddels vooral een erfenis: het nieuwe werk van The Chicks drijft op fraaie koortjes, vaak een fijnzinnig duet tussen moderne popmuziek en een country-echo en soms ook ronduit glad geproduceerde pop vol hitmaniertjes.

De zesdelige bbc-dramaserie Years and Years is een dystopie over wat populisme ons nog meer aan gruwel kan brengen. Spoiler-alert: Trump wordt herkozen en schiet een kernraket af op een Chinees eiland.

Er zit een vreemde doodsheid in de houten pop in Pinocchio van de Italiaanse regisseur Matteo Garrone. Eerst werkt dat heel goed: een gemaakte jongen, die niet weet wat hij precies is, moet leren leven als een echt mens. Maar vervolgens voel je geen worsteling bij de jonge held.

We moeten de coronacrisis aangrijpen om de economie te hervormen en onze omgang met de planeet te verduurzamen. Maar waarom zouden we niet ook meteen korte metten maken met de survival of the fittest die de cultuursector steeds meer is gaan beheersen?

In het kader van de herdenking van de val van Srebrenica op 11 juli 25 jaar geleden presenteert Idfa speciaal voor de lezers van De Groene Amsterdammer zes indrukwekkende documentaires.

Volgens Geert Buelens en Wim Pijbes moeten cultuurmakers bewijzen dat zij maatschappelijk nut hebben, om subsidiering te rechtvaardigen. Eigenlijk zoekt de cultuur als sector al decennia naar een antwoord daarop.

Guido Guidi fotografeert het liefdeloze deel van de wereld, het deel waarvan door niemand innig wordt gehouden. Maar uit zijn werk spreekt het soort toewijding dat zulke liefde benadert.

Een bewind van zes maanden in de vijftiende eeuw, zonder bewijsbare invloed. Wat verklaart de keuze voor Maria van Bourgondië in de herziene Canon van Nederland?