De manier waarop afzonderlijke kunstwerken met elkaar verbonden zijn, laten een materiële verkenning zien van ons hedendaagse kijken: vluchtig, scannend, op een scherm alles even plat aan elkaar.

Met zes nummers brengen Dawn Brothers en gasten je in een prettige roes, waaruit je soms even opveert door die ene gitaarsolo of een speelse piano. Nummers die voelen als een warme deken.

Regisseur Jayro Bustamante benoemt ‘het’ nergens in zijn film Temblores. Dat maakt het verhaal over Pablo, zijn familie en zijn vriend Francisco in homofoob Guatemala des te beklemmender.

Cindy Sherman heeft zichzelf nooit willen portretteren en toch is ze op bijna al haar foto’s te zien.

De inzet van de Canadese regisseur Guy Maddin is hoog: Alfred Hitchcocks klassieke thriller Vertigo opnieuw maken aan de hand van bestaand materiaal. Een film die voelt als het ‘hervinden van een verloren liefde’.

De cd Unico Wilhelm van Wassenaer and the Recorder in the Low Countries zit vol fluitsonates van Nederlandse componisten uit de barokperiode. Muziek die een pure wereld schetst, waarin niemand zaagt en timmert op de maat van Radio 538.

Dat sculptuur niet alleen ‘mooi’ in de omgeving hoeft te passen, bewees kunstenaar Richard Serra in de tuin van het Kröller-Müller Museum.

Het verhaal van Bervoets ging over sterk en zwak, fantasie en werkelijkheid, empathie en onverschilligheid. En ze vertelde het eloquent, levendig, ontroerend.

Walter van der Kooi ziet veel meer dan hij in zijn wekelijkse kroniek kan bespreken. Ditmaal een extra lange aflevering van Andere Tijden Sport over Piet Keizer: De genialiteit van een nukkige linkspoot.

Janine Abbring slaagde er met succes in om de kijker tijdens haar gesprek met misdaadjournalist John van den Heuvel weg te trekken uit het wegzap-moeras. Soms op stevige wijze.

Welke tentoonstelling of theaterstuk is de moeite waard? En welke film of serie? Hier vindt u een overzicht van de beste cultuur van dit weekend en de komende week, geselecteerd door de kunstredactie van De Groene Amsterdammer.

Pagliacci en Il tabarro tonen de klassieke opera-intrige: bariton zorgt dat tenor en sopraan elkaar niet kunnen krijgen. En dit alles met op de achtergrond het echte Zuid-Friese landschap.

Een boot die onderweg was naar Italië, opgediept uit de Middellandse Zee; een muur doorboord met kogels, overgebracht vanuit Mexico. De Biënnale van Venetië toont de gruwelijkheden van deze tijd, maar wat wordt daar precies mee gezegd?

Documentaire Traag naar de Hemel werpt een tragikomische blik op het kloosterleven van drie hoogbejaarde nonnen. De dosering van het gewone, het intrinsiek tragische en het komische is geslaagd.

Isabelle Huppert kan in haar eentje een film bepalen, ook al werkte ze met de grootste regisseurs van Europa. Deze zomer wijdt EYE een retrospectief aan de actrice die als geen ander weet hoe ze het ongrijpbare moet verbeelden.