Grace Jones is de vrouw met de hoekige kaak en jukbeenderen. De documentaire Grace Jones: Bloodlight and Bami laat haar zien als mens en als machine.

Haar nummers klinken soms lievig, maar het is droefheid op z’n country’s die overheerst bij Courtney Marie Andrews.

I’ve Gotta Be Me vertelt het levensverhaal van Sammy Davis, Jr. Evenzeer is het een verhaal over Amerika, waar ‘kleur’ een essentiële rol blijft spelen.

Zijn nieuwe film, First Reformed, is Paul Schraders beste als regisseur. De zoektocht naar het spirituele mondt uit in ‘een magnifiek cinematografisch moment’.

Op een dag zag Marijke van Warmerdam in Rome hoe een beeld in intens tegenlicht verdween, als door een stralende nevel verzwolgen. Een visione in het echt.

Een sadomasochistische relatie staat of valt met een gewillig slachtoffer. Kan een vrouw zo ooit echt een slachtoffer zijn?

In de zestiende eeuw werd de waardering voor raadselachtige verzinsels ‘uit de geest’ de sleutel tot de opwaardering van de edelsmid tot een waarachtig kunstenaar. Kwab kwam daaruit voort.

‘Lozakovich is als de kers op de exquise retrotaart.’ Toch zou je de jonge Zweed een breuk met de tradities gunnen.

Welke tentoonstelling of theaterstuk is de moeite waard? En welke film of serie? Hier vindt u een overzicht van de beste cultuur van dit weekend en de komende week, geselecteerd door de kunstredactie van De Groene Amsterdammer.

Walter van der Kooi ziet veel meer dan alleen dat waarover hij zijn kronieken schrijft. Vandaag: Bad Banks en Patrick Melrose.

The Female Eunuch van Germaine Greer was bij verschijning in 1970 meteen een sensatie. Het boek, een cocktail van geleerdheid, persoonlijke ontboezeming en rebelse polemiek, werd bejubeld én beschimpt door feministen.

De sculpturen van Donald Judd zijn net zo onverbiddelijk als de twaalf paarden van Jannis Kounellis – in de zin van hoe ver je kunt gaan in het maken van hard en dwars werk dat mensen uit het veld slaat.

In L’atelier verdiepen tieners zich in het thriller-genre. De verhaalvorm neemt hen langzaam over.

Het Venezolaanse La Soledad draait om een huis, een bekend thema in de Latijns-Amerikaanse literatuur. Het huis in de film symboliseert de staat van het land: op het randje van sloop.

Bij Loevendie is de tekst dood, maar de partituur springlevend.