Watchmen speelt zich af in een wereld die niet de onze is, en toch ook weer wel. Een superheldenserie over angst, identiteit en racisme.

In haar tiende voorstelling, Verte, pakt Sara Kroos de draad op van haar vorige voorstelling Zonder verdoving, waarin ze openhartig vertelde over haar depressie. Ze vertolkt een belangrijk, eigenzinnig geluid.

Henri de Toulouse-Lautrec was de eerste kunstenaar die laveerde tussen de technische mogelijkheden van zijn tijd.

Bij de viering van honderd jaar vrouwenkiesrecht dit jaar is Aletta Jacobs alom geëerd. In 1920 voorkwam een minister dat haar portret in het Rijksmuseum kwam te hangen. Een reconstructie.

Er is hoorbaar veel werk en liefde gestoken in de juiste omlijsting van Cohens stem op Thanks for the Dance. Het moest een lévend album worden, was de opdracht.

Mugmetdegoudentand en het Vlaamse gezelschap De Koe maakten met Seks(e)(n) een hedendaagse versie van Goethe’s novelle Die Wahlverwandtschaften uit 1809.

Shamira Raphaëla zet Constant Kusters en de Nederlandse Volks Unie middels afbeeldingen en archiefbeelden in een veel langere moederlandse, koloniale en racistische traditie.

Bevrijd van de ketens van hun leven in smerigheid kunnen de personages in Parasite eindelijk datgene laten zien wat ze altijd al in zich hadden.

Als je alle zekerheden ondermijnd wilde hebben, moest je bij Joseph Beuys zijn. Onder zijn invloed werd Jörg Immendorff een dwarse schilder.

De Document Nederland-tentoonstelling is luchtig ingericht, met grote beelden op net wat te glimmend plexiglas.

In The Crown is de nieuwe koningin Elizabeth een stuk bitser dan haar voorganger, en een stuk minder makkelijk te vergeven.

Joep Beving wint voor zijn cd Henosis een klassieke Edison in de omineuze categorie neoklassiek. Er is alleen niets experimenteels aan. Helaas ook niets levends.

Ze is een vrouw in verwarring die voor complexe beslissingen staat. In de film Ademtocht – De vele gevechten van Maite Hontelé zien we ze voor onze ogen genomen worden.

Regisseur Jorinde Keesmaat van Opera Zuid wil het verhaal van de kant van de vrouwen bekijken en de vrouwenrollen ontdoen van hun stereotiepe karakter.

In het portret dat Georg Baselitz maakte van hem en zijn vrouw, wordt het licht geleidelijk donkerder.