Gelukkig blijkt het waar, dat in je laatste momenten je leven in een flits aan je voorbijtrekt. Ik word gedoopt, lig in de armen van mijn vader als baby’tje dat niet weet wat er gaat komen.

Zie ons hier zitten aan tafel, denk ik weleens. Of nou ja, ik denk het eigenlijk bijna nooit, ik denk het nu. Wat is het dat me triggert?

Je kunt heel grote plannen maken, zolang je schrijft. Je kunt helemaal niks doen, niks afspreken, niks plannen, geen boodschappen, geen kinderen, je schrijft.

Ik hoef niet te denken dat ik niet verder kan zolang ik welke zin dan ook niet terug kan halen, en toch denk ik het en kan ik het niet stoppen, het verlangen naar die zin, dat ene woord.

Zou dat meisje dat naar Lyon een lift hoopt te krijgen weten dat er mannen rondrijden met een brein dat ter hoogte van hun geslachtsapparaat is blijven steken?

Als je niet kunt slapen, denk dan aan Obama. Waar hebben jullie het over? Hoe maak je hem aan het lachen?

Een boek kan mijn vakantie misschien niet breken, maar wel maken. En redden. En nee, ik neem geen bibliotheek op mijn rug in de vorm van een e-reader. Ik wil die keuzevrijheid niet.

Wat was het ook weer, laatst? Dat iemand tegen me zei: denk toch niet de hele tijd dat je iets niet kán. Ik geloof dat het erom ging dat ik dacht de Jumbo niet te kunnen vinden vanaf mijn huis.

De een na de ander om me heen wordt van zijn sokkel getrokken. Schrijvers, critici, regisseurs, grappenmakers… Moet ik opgelucht zijn?

Tegen de dood valt niet zo goed op te fröbelen. Een heel klein beetje maar. Dat kleine beetje, daar wilde ik in springen.

Al mijn leven lang. Of in ieder geval vanaf de dag dat ik een bordeauxrode ribfluwelen broek droeg waarvan de knieën er een beetje zakkerig bij hingen.

‘Echt’, schreef Saul Bellow, ‘de dingen zijn zoals ze altijd waren, en om erin teleurgesteld te zijn is heel oppervlakkig’.

‘Ze stierf verliefd’, zei ze. Het klonk als een perversie, en als iets om nooit te vergeten.

Voor het eerst in mijn leven woon ik in een nieuw huis. Niets is in de loop van de jaren aangekoekt, uit- en opengebroken, verzakt. Alles is nieuw, gericht op schoonheid en gemak. Ik kan er niet aan wennen.

Als ik voel dat ik in slaap aan het vallen ben, ben ik nog net slinks genoeg om het boek dicht te slaan en er andere boeken op te leggen.