Als feiten en de ratio de wereld konden redden, hadden we nu geen klimaatprobleem. We hebben verhalen nodig waarin de natuur de maat der dingen is. Hoe klinkt de stem van de zee? Negen schrijvers deden mee aan dit filosofische taalexperiment. Deze keer: Anneke Brassinga.

‘Er is zoveel meer waar we bij stil zouden kúnnen – en móeten – staan.’

Als feiten en de ratio de wereld konden redden, hadden we nu geen klimaatprobleem. We hebben verhalen nodig waarin de natuur de maat der dingen is. Hoe klinkt de stem van de zee? Negen schrijvers deden mee aan dit filosofische taalexperiment. Deze keer: Shervin Nekuee.

In Wij zijn nooit alleen portretteert Bart Meuleman de passanten uit zijn leven. Wat hem en hen kenmerkt is de ongemakkelijke afstand tussenin, maar in de afstand ontstaat de aantrekking. Het ongrijpbare werkt als een magneet, ‘in wiens kern je nooit kan raken’. Het is de afstand die de passanten niet doet vergeten.

In Wormmaan gaat Mariken Heitman terug naar het begin. Het is een retrospectieve studie van de doorgeslagen domesticatie van plant, dier en mens. In deze nieuwe roman ambieert ze op zoek te gaan naar de kern. Een zoektocht aan de hand van een verhaal dat dicht bij haar ligt als bioloog en persoon.

Walter van der Kooi ziet veel meer dan alleen dat waarover hij zijn kronieken schrijft. Vandaag: drie telefilms over misdaad.

Deze zorg gaat over erkenning, over waardigheid, over gelukkig zijn, over rust, over je thuisvoelen. Maar er is nog veel werk te verzetten, weet Hizir Cengiz.

In zijn prozabundel God onder de mensen, gebruikt Tellegen de brokstukken van het geloof om vrij te essayeren, kleine proefopstellingen te maken waarmee de curieuze verhouding tussen God en mens kan worden uitgediept.

‘Intercultural- and linguistic variables in basic perception – Jacques, je bent in de uitzending.’