In haar kunst legt Lily van der Stokker de focus op het alledaagse en het meisjesachtige. Zo laat ze zien dat de kunstwereld over het algemeen een boys’ club is.

Jan Veth was als jonge student voorover in de ketel met toverdrank van de Tachtigers gevallen, de mannen die groots en meeslepend wilden leven. Maar de tentoonstelling Het oog van Jan Veth in Dordrecht laat een ander beeld zien.

Muziek, documentatie, door kunstenaar Sara Sejin Chang geschilderde details en beelden van het Koreaanse landschap en een sjamanistisch ritueel vormen een aangrijpend geheel.

De titel van Kōji Fukada’s film verwijst niet naar ‘liefdesleven’, maar naar ‘liefde en het leven’. De jonge regisseur speelt in de vormgeving effectief met tegenstellingen.

De venijnige leverstoot naar het verleden zit meteen al in het openingsnummer van Endless Summer Vacation, de enorme hit Flowers. Het is het verwijt, ingepakt in de zelfliefde.

Nina Polak en Peter Buwalda over de huidige rol van de schrijver ten opzichte van de burger en over wat goed schrijven is. ‘Ik ben niet interessant, mijn boeken zijn dat hoop ik wel.’

Precies de bedoeling, zegt componist Teddy Abrams, die zijn werk typeert als een ‘kans voor de piano’ om luisteraars te laten ruiken aan de kernwaarden van de Amerikaanse cultuur.

De zwart-witfoto’s van de Amerikaanse Sam Contis zijn portretten waaruit de mens is verdwenen.

De combinatie dans en Bach is iets om je op te verheugen. Het Bach-programma waar Introdans momenteel mee op tournee is, brengt die verrukkelijk synergie teweeg.

In het Boekenweekgeschenk en het Boekenweekessay gaat het nadrukkelijk over kracht, menselijke kracht. Lize Spit en Raoul de Jong laten allebei zien hoe mensen geen slachtoffers maar helden kunnen – of moeten – zijn.

Lezers willen Engelstalige boeken en zeker geen essays. O ja? Het blijkt net iets anders te liggen. En kan zelfs radicaal anders worden, bij een minder commerciële koers van organisaties als de CPNB.

Astrid Roemer weet hoe mensen denken en wat hen beweegt. Ook in haar nieuwe roman DealersDochter vat ze het exact in haar beeldende, geheimzinnige Roemer-taal.

Geld, geloof en goede vrienden van Laura van Hasselt concentreert zich op de spectaculaire verbeteringen, de projecten die Van Eeghen initieerde en voortstuwde in Amsterdam.

Ik stuur deze brief maar op goed geluk weg geeft inzicht in die eerste, kwetsbare jaren van Hella Haasse’s schrijverschap. Een kostbaar egodocument.

Wat wilde hij nou maken? Een rijmend pamflet tegen het gevangeniswezen en de doodstraf? Een romantische ballade? Een autobiografische schets?

Stel, opeens ben je kwijt wie je bent. Micha Hamels is daar iemand probeert het radeloze van die dolle leegte in kaart te brengen.